Dorra e Artë

Dreri dhe luani Një dre i etshëm erdhi tek një burim. Ndërsa ishte duke pirë ujë, vuri re në ujë hijen e vet e filloi të mburret për brirët e vet, duke parë madhësinë e bukurinë e tyre, kurse për këmbët e veta u hidhërua që i kish aq të holla e të hajthme. Derisa ende ishte duke menduar për këtë gjë, ia bëhu luani e filloi ta ndjekë. Dreri ia dha këmbëve dhe u largua mjaft prej luanit. Derisa ishte fushë pa drunj, dreri vrapoi mirë e i shpëtoi rreziku, por kur mbërrini në pyll, në një vend me drunj të dendur, brirët iu ngatërruan nëpër degët e drunjve. Dhe pasi për këtë nuk mundi të vrapojë, luani e kapi. Para se të mbaronte dreri në gojën e luanit, tha me vete: I shkreti unë! Këmbët më shpëtuan, megjithse mendova se ato do të më lënë në baltë, kurse e gjeta belanë prej brirëve, në të cilët kisha plot besim. Shpeshherë miqtë, te cilët kemi dyshim, na shpëtojnë prej rrezikut, kurse na tradhëtojnë ata, te të cilët kemi besim të madh.

Një gjuetar shpezësh ngrehu kurthin për kojrila dhe e shikonte prej së largu se a do të zërë gjë. Kur në kurth, bashkë me kojrila ra edhe lejleku, ai vrapoi dhe e kapi bashkë me to. Kur lejleku filloi t'i lutet që të mos e vrasë, kude i thënë se jo vetëm që nuk është i dëmshëm për njerëzit, por përkundrazi është edhe i dobishëm për ta, sepse kap e zhduk gjarpërinjtë dhe rrëshqitësit e tjerë, gjuetari i tha: Megjithëse nuk je i dëmshëm për ne njerëzit, prapëseprapë e meriton dënimin, sepse je shoqëruar me të këqinjtë. Prandaj, edhe ne njerëzit duhet t'i shmangemi shoqërimit me të këqinjtë, që të mos duket se marrim pjesë në punët e tyre të këqia.

Na ishte njëherë një vajzë, që kishte një emër të bukur, Flokartë. Një ditë, megjithëse nëna ia kishte ndaluar, Flokarta u largua nga shtëpia dhe shkoi në pyll për të mbledhur lule të egra. Ajo nuk e vuri re diskun e kuq të diellit që fundosej pak nga pak përtej maleve. Shpejt ra nata dhe e errësoi pyllin. Për një kohë të gjatë Flokarta u end pyllit, duke qarë me dënesë sepse nuk po gjente rrugën për në shtëpi. Meqë u lodh, ajo u ul rrëzë një lisi. Po në atë kohë u duk së largu një dritë që shkëlqente: atëherë Flokarta mori guximin dhe eci drejt saj. Më në fund mbërriti para një shtëpie të vogël, të cilën s’e kishte parë kurrë ndonjëherë dhe mu aty mendoi të kërkonte strehim. Por Flokarta nuk e dinte që kjo shtëpi banohej nga një familje prej tre arinjsh: baba ariu, nëna arushë dhe arushi i vogël, bebë. Në kuzhinë ndodhej një tryezë dhe pranë saj ishin tri karriga: e para ishte e madha, e dyta mesatare dhe e treta më e vockël. Të tre arinjtë kishin shkuar për të bred...

Në një fshat gazmor të vendosur buzë një pylli, jetonte një vogëlushe e hirshme me nënën e vet. Ishte shumë e bukur. Kishte një fytyrë të trëndafiltë porsi një mollë, sy të kaltër si qielli i pranverës dhe flokë kaçurrela e të verdhë si gruri i pjekur. Përtej pyllit banonte gjyshja e saj, një plakë simpatike, që e donte shumë të mbesën, së cilës, kur mbushi shtatë vjeç, i kishte dhuruar një mantel fort të bukur me një kapuç të kuq. Sa herë që dilte nga shtëpia, vogëlushes i pëlqente ta vishte atë, prandaj gjithë banorët e fshatit ia ngjitën emrin Kësulkuqja. Sapo mbaronte punët e shtëpisë, vajza vraponte në pyll, ku jetonin kafshë të vockëla, me të cilat kishte miqësi. Çdo mëngjes herët ajo i merrte me radhë për të parë nëse kishin ushqim të mjaftueshëm, nëse putra e ketrushit ishte shëruar dhe nëse lepurushët kishin pushuar së bezdisuri iriqin plak. Në një mëngjez pranvere, një lepurush i bardhë arriti duke gulquar te shtëpiza e Kësulëkuqes dhe i tha: - Më dërgoi gjyshj...

Dikur lepujt kishin bisht të gjatë. Një ditë një lepur po bridhte rrugës, ku u takua me dhelprën, e cila kishte në gojë një tufë me peshq. - Si arrite t’i kapësh gjithë këta peshq? - e pyeti lepuroshi. - Zbrit te rrëkéja, zhyte bishtin në ujë dhe prit atje tërë natën. Në mëngjes, në të gjitha qimet e bishtit tënd do të kesh sasira të mëdha me peshq. Nuk do të të mbetet tjetër veçse të zgjedhësh më të mirët. Atë natë lepuroshi shkoi të peshkonte te rrëkéja. Fryente erë, bënte ftohtë. Lepuroshi dridhej; nganjëherë fërkonte putrat e vogla njërën pas tjetrës. Nisi dëbora, flokët e saj të bardhë binin mbi turirin e lepuroshit të gjorë. Kur agoi, lepuroshi ende gjendej te rrëkéja. Atëherë mendoi e tha me vete: ,,Tani erdhi koha!’’ E tërhoqi bishtin për të kapur peshqit, por rrëkéja ishte ngrirë gjatë natës; akulli e mbërtheu fort bishtin e lepurit të gjorë, ndaj nuk mundi të ikën dot. Atëherë e tërhoqi aq fort bishtin e vet të gjatë sa iu këput në rrëkénë e ngrirë. Që prej ...

Çdo fëmijë i kësaj grupmoshe ka bioritmin e tij ditor dhe sistemin e tij të ushqimit. Shkencëtarë të shumtë me punimet e tyre kanë dëshmuar se fëmijët nga mosha 3 vjeçe deri tek mosha parashkollore bëjnë seleksionimin e ushqimeve të ndryshme e me këtë rast krijojnë dhe aversion ndaj këtyre ushqimeve. Të gjitha këto duke shikuar prindërit e tyre, të cilët në tavolinat e tyre largojnë apo imponojnë ndonjë grup apo lloj të ushqimeve. P.sh. nëse një nënë ka aversion ndaj kërpudhave, atëherë ajo me apo pa vetëdije largon nga menyja kërpudhat. Gabim katastrofal! Kërpudhat janë zëvendësim ideal për mishin dhe janë proteinë me prejardhje bimore. Definitivisht janë zëvendësim për mishin të cilat përmbajnë të gjitha yndyrat sikurse dhe mishi dhe janë shumë më të shëndetshme se mishi. Fëmijët shprehitë e ushqimit dhe kulturën e të ushqyerit e marrin pikërisht në këtë moshë. Sistemi i tyre imunitar formohet mu në këtë moshë. Pavetëdije shprehitë tona ndaj ushqimit i përcjellim tek ata,   Si du...

Vogelushja jone DEA ditelindjen sot feston vijne shoket shoqet vijne mbushin plot me gaz shtepine Ne nje goje te gjithe thone 100 vjec u befsh DEA Sot dhe lulja e shqiponjes duket sikur i thote DEA Cfare kerkon te te dhuroj ja nje gjethe po e shtoj Si na shtohet ne blerimi ty DEA tu shtofte gezimi..

Mirupafshim dallendyshe mirupafshim ,kthehu perseri mirupafshim mikja ime fat te mbare ne vendin tend te ri 

Patat e vogla lahen liqen koken ulin poshte bishtin lart e ngrejne lahen pastrohen per bukuri pastaj mak mak mak shkojne ne shtepi

Abetare, Abetare, Sillma diellin në dritare! Lehtë, lehtë e bukur, bukur, Dora ime sa e lumtur; Hap një faqe, kthen një fletë, Nëpër shkronja – Bota vetë. Rrjedh në fjalë plot kumbim Gjuhë e lasht e vendit tim. Me ty mendjen lartësoj Me ty zemrën e gëzoj, Bëhem zog e fluturoj. Abetare, Abetare, Ti je dielli në dritare. Autori: Xhevahir Spahiu

Teknologjia ka efekte të shumta negative në shëndetin dhe në zhvillimin e fëmijëve prandaj është e rëndësishme që ne të kujdesemi në mënyrë që ti mbajmë sa më larg fëmijët nga këto pajisje. Disa mënyra se si të largoni fëmijët nga pajisjet teknologjike janë; Përcaktoni kohë specifike për përdorim të teknologjisë Një nga mënyrat e largimit të fëmijëve nga bota e teknologjisë është të përcaktoni kohë specifike se kur mund t’i përdorin tabletat apo të luajnë video lojra dhe kohën e mbetur ta kalojnë me familje. Ndani kohë për të përdorur pajisjet teknologjike për shembull gjatë kohës kur jeni duke përgatitur ushqimin, mirëpo kur hani darkë shmangni këto pajisje. Në vend të kësaj, inkurajoni komunikim mes anëtarëve të familjes në mënyrë që fëmijët tuaj të praktikojnë të folurit dhe komunikimin, si dhe të mund të shprehen për veten e tyre. Lexoni Përderisa ka aplikacione që mund të adresojnë këtë problem, mënyra më e mirë është të kaloni kohën duke i lexuar fëmijës su...